زن از دیدگاه ایران و ایرانی

اوایل با چادر به زور بیرون میرفت، آرایش را بلد نبود ،کفشهای ساده می پوشید، پس از مدتی دوست جدیدی پیدا کرد که لهجه عجیبی در حرف زدن داشت، مثل مردم کوچه بازار غلیظ و کشیده حرف میزد، در اثر معاشرت با او پای لوازم آرایش هم به خانه باز شد، کمی نگذشته بود که از چادر دست کشید و با مانتو به خیابان میرفت ،کم کم باب رفت و آمدهای شبانه نیز در زندگیش جا باز کردند، با ماهواره در مهمانیها و شب نشینی ها آشنا شد ،کم کم مانتو هم عادی شد و با وزن کم کردن و اندام مانکنی پیدا کردن بدنبال تنوع و همذات پنداری با بازیگران نقش اصلی در سریالهای خارجی بود ،موهای رنگ کرده ،عشوه وناز ولبخند های ژکوند ،نگاه های مشکوک و پر معنی عادتهای جدیدش هنگام گذر از کوچه و خیابان بود، اما هنوز هم انگار توجه ها کم بود، باید متفاوت تر ظاهر میشد می خواست هنگام رد شدنش از خیابان همه با حسرت و تحسین به او نگاه کنند ،انگار نمی خواست باور کند عشقهای خیابانی (هوسهای خیابانی ) خیلی ساده شروع می شود وخیلی ساده تر تمام .غافل از اینکه ارزشها و باورهای مردم ما چیزدیگری را برای زن می طلبد. عشق مرد ایرانی به زن تعریف شده است یک عشق که با ازدواج شروع می شود و با محبت در زندگی ادامه می یابد و تا لحظه مرگ نیز پایان نمی یابد .هستند مردانی که پس از مرگ هم به همسرانشان وفادارند و دنبال عشق نو و تازه نمی روند اما در کشورهای خارج تنوع عشق در زندگی مسئله ای عادی ست خیانت در این کشورها جای خود را بعنوان یک اصل ملزم و ضروری جا باز کرده است اکنون مشخص نیست که زنان جامعه ما سلایقشان عوض شده و همانند غرب دنبال عشقهای زود گذر و خیابانی ا ندو دنبال جلب توجه در کوچه و بازار، دنبال تجربه کردن هیجان های جدید یا ...فقط یک سو تفاهم است که زندگیشان را تا ابد متحول خواهد کرد. تا ابد تباه . باید به این باور برسیم که خطا در جامعه ما پذیرفته نیست مخصوصا در مورد زن یا حداقل تاوان سنگینی دارد تاوانی که شاید به قیمت تباه شدن تمام زندگی و عمر یک زن تمام شودو حتی بسی فراتر.یک اشتباه؛ یک تجربه ناهنجار از طرف زن می تواند خانواده و حتی چندین فامیل مرتبط را تحت تاثیر قرار دهد و آنها را تا نسلها در جامعه منزوی کند.اینهاست که حقایق جامعه ما را شکل داده اینهاست که ساختار زندگی یک خانواده در ایران را معنا می بخشدو ما اگر در جامعه ای با این فرهنگ زندگی می کنیم باید به این ارزشها بها داده ،آنرا پاس بداریم تا در جامعه بعنوان یک فرد نا هنجار و افسار گسیخته معرفی نشویم تا از یک زندگی اجتماعی طرد نشویم تا تاوان یک اشتباه را بر دوش چندین نسل نیاندازیم